Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzecia część. Równie udana.
Nic się nie zmieniło w porównaniu z pozostałymi dwoma tomami.
Mamy kilka, stosunkowo krótkich, opisów górskich wypraw pani Moniki w różne rejony świata.
Każda relacja połączona jest z masą ciekawostek i historycznych odniesień.
Oczywiście, piękne zdjęcia również są.

Dla mnie te trzy tomy "Gór z duszą" to nie tyle skrupulatny opis, a raczej zachęta czytelnika do odkrywania świata.
Od Moniki Witkowskiej bije jakaś taka radość z podróżowania, którą potrafi w swoich książkach zawrzeć i przekazać czytelnikowi w formie motywacji do zdobywania górskich (i nie tylko) celów.
Nieustająco jestem pełna podziwu dla tej kobiety i będę śledzić jej wyczyny dalej!

Trzecia część. Równie udana.
Nic się nie zmieniło w porównaniu z pozostałymi dwoma tomami.
Mamy kilka, stosunkowo krótkich, opisów górskich wypraw pani Moniki w różne rejony świata.
Każda relacja połączona jest z masą ciekawostek i historycznych odniesień.
Oczywiście, piękne zdjęcia również są.

Dla mnie te trzy tomy "Gór z duszą" to nie tyle skrupulatny opis, a raczej...

Co ja poradzę, że lubię tę autorkę.
Ja wiem, że spod jej pióra wychodzą książki jednej maści, wiem.
I zdaję sobie sprawę, że niektórych może to już nudzić.
Ale to są historie idealne na odprężenie.
Jako przerywnik między ambitniejszymi tytułami.
Nie mają w sobie nic z harlequina, za to są przepełnione uczuciami i nieodrealnionymi ludźmi.
Dodatkowo Jojo Moyes umie sprytnie połączyć przeszłość z teraźniejszością- ma więcej niż 1 głównego bohatera i dalej jest to składne i poukładane.
Bardzo kobieca literatura. Nie ordynarna. Urocza wręcz.

Co ja poradzę, że lubię tę autorkę.
Ja wiem, że spod jej pióra wychodzą książki jednej maści, wiem.
I zdaję sobie sprawę, że niektórych może to już nudzić.
Ale to są historie idealne na odprężenie.
Jako przerywnik między ambitniejszymi tytułami.
Nie mają w sobie nic z harlequina, za to są przepełnione uczuciami i nieodrealnionymi ludźmi.
Dodatkowo Jojo Moyes umie...

Momentami wybitna.
Momentami przynudnawa.

Zgodzę się, że brak wyraźnie zaznaczonych dialogów wprowadza lekki chaos. Wiem, że to celowy zabieg, który pewnie miał nadać powagi tej historii, mnie jednak nieco... wkurzał.
Sądzę również, że jest zbyt filozoficznie niekiedy. Czy młodzi ludzie na prawdę takie maile mogą sobie w ogóle pisać?

Osobiście jednak będę się nazywać fanką Sally Rooney.
Ta jej nieidealna powieść i jej nieidealni bohaterowie idealnie wpisują się we współczesny świat. Mój świat.
Bywa słodko, bywa gorzko. Bywa źle i bywa euforycznie. Bywa niezrozumiale. Patologicznie. Szczęśliwie...
Cała gama emocji i odczuć.

Nie wiem czy trzeba dojrzałości do takich książek czy jednak pierwiastka masochizmu. Może obu.
"Normalni ludzie" to to może nie było, ale "Gdzie jesteś piękny świecie" mimo wad- daje radę.

I rzadko notuję cytaty z książek, a tym razem... utknęły mi głęboko.
"I nienawidzimy ludzi za popełniane błędy o wiele bardziej, niż kochamy ich za wyświadczane nam dobro, najłatwiej zatem w życiu nie robić nic, nie mówić nic i nie kochać nikogo."
"Więc było łatwiej i bezpieczniej zostać w złej sytuacji, zamiast wziąć odpowiedzialność za wydostanie się z niej."

Momentami wybitna.
Momentami przynudnawa.

Zgodzę się, że brak wyraźnie zaznaczonych dialogów wprowadza lekki chaos. Wiem, że to celowy zabieg, który pewnie miał nadać powagi tej historii, mnie jednak nieco... wkurzał.
Sądzę również, że jest zbyt filozoficznie niekiedy. Czy młodzi ludzie na prawdę takie maile mogą sobie w ogóle pisać?

Osobiście jednak będę się nazywać...